حسادت ...

حسادت می کنم به رنگ دیوار ، وقتی اتفاقی سایش بدنت به پوستش را حس می کند ...
حسادت می کنم به آفتاب ، وقتی با نوازش آرام پوستت به تو گرمی می بخشد ...
حسادت می کنم به برگ گیاه ، وقتی در گلدان آرام گرفته و حرکت تو از کنارش او را هیجان زده می کند و بی تاب و چرخان ...
و حسادت می کنم به پدرت ، وقتی به یادش در دل به او لبخند میزنی ...
و به مادرت هم ، وقتی چند لحظه پیش از خواب به یاد تو لبخند میزند ...
و به تختت که همه روز به هم آغوشی شبت پریشان و بهم ریخته است ...
و به فرش که چند تار مویت را میان پرزهایش نگه میدارد و به سادگی هم پس نمی دهد ...
و به اتاقت که لذت بودن با تو را همیشه می چشد ...
و به آینه ات که هر روز گرمی نگاهت را حس می کند ...
و به کوچه ات ، درختهای باغچه ، چشمهایت و به خودت ، به خدایت و به این قلم که از تو گفت ...
حسادت می کنم به چشمان معصومت که همیشه از آنها عشق تو را درک کرده ام ...
تقدیم به چشمانت ...
تقدیم به تو که برایم همیشه بهترین میمانی ...
مهربانم دوستت دارم و همیشگی میخواهمت ...
فراموشم نکن ...

"عادل"